Op 4 en 5 oktober heb ik de inboedel van Matt Unwin verhuist van City Box Hilversum naar het prachtige Vevey in Zwitserland.
Het was een 10m3 inboedel incl. verrotte Vespa die al 4 jaar opgeslagen stond.
Totale waarde; circa 1000,-.
Verhuizen van en naar Zwitserland betekent douane-formaliteiten.
Voor het uitvoeren uit de EU heb ik Customs Support (toevallig ook een klant van mij) de douane-papieren laten maken. Voor het invoeren in Zwitserland had ik Balimpex (al eerder zaken mee gedaan) ingeschakeld.
Mijn contactpersoon bij Balimpex was Heike Bachmann en ik had met haar afgesproken dat ik haar door haar collega’s zou laten bellen als ik bij de grens was.
Uiteindelijk had ik een snelhechter van bijna een centimeter dik papierwerk, dus ik ging er van uit dat de douane-shit wel snor zat……
Om mij wakker te houden en natuurlijk voor de extreme gezelligheid had ik Roy (alias von Klaufen) geregeld als bijrijder.
Mijn missie was in ieder geval om voor 17.00 bij de grens van Basel te zijn voor sluiting van Balimpex.
Dan zouden we dezelfde dag de grens over kunnen en overnachten op de plaats van bestemming alwaar we van het natuurlijke schoon in diverse soorten zouden kunnen genieten.
Om 6.00 begonnen we met het laden van mijn goede ouwe aanhanger bij City Box en om 7.00 vertrokken we uit Hilversum.
Vlak voor de grens kochten we nog de bekende natuurboeken om later wakker te blijven aan het stuur.
In Moffrica begon het hard te regenen en het hield niet meer op tot vlak voor de grens. Om 16.50 stonden we bij de grens in het kantoor van Balimpex.
Na 5 minuten wachten zonder een reactie van de 3 medewerkers die onverstoorbaar hun werk leken te doen.
De 3 medewerkers bestonden uit:
1) Onzeker ogend knulletje van circa 22 jaar.
2) Onzeker ogende man van circa 40 jaar.
3) Enge man met zwartgeverft hoofd, snor en sik-haar met extreem strak broekie.
De enge man keek op en vroeg nors ”was wollt ihr”?
In mijn beste duits vertelde ik hem dat we een inboedel over de grens willen brengen en dat ik daar contact over heb gehad met Heike Bachmann.
”Gib mir die Papiere” was zijn antwoord.
Ik gaf hem de belangrijkste papieren.
Na een minuut begon de enge man hard te lachen.
”Diese Papiere sind nichts wert, hiermit kommst de nicht über die Grenze”.
Ik verzocht hem om Heike te bellen.
”Und du denkst das Heike alles für dich regelt. Ja, lassen wir Heike anrufen und mal schauen was sie zu sagen hat. Ich mache es auf’n speaker so das du es auch hören kannst.”
De stem van de enge man was hard en dreigend en zijn woorden gingen vergezeld van spastische armbewegingen.
Heike nam op en de Enge man vertelde Heike dat ik aan de balie stond met waardeloze papieren.
De papieren van de Vespa ontbraken en de handtekeningen op de diverse documenten waren niet origineel van de eigenaar.
Heike legde de enge man uit dat de Vespa-papieren voor het invoeren niet nodig zijn omdat het chassis-nummer al op de documenten staat en dat de handtekeningen niet origineel moeten zijn.
De enge man werd boos en verbrak de verbinding.
”Die Vespa geht hier in ein container und die Papiere sind morgen fertig und kosten 1500,- Schweizer Franken” zei de enge man.
Ik geloofde mijn oren niet, maar hij herhaalde het nog een keer.
Ik besloot om de klant te bellen, legde de situatie uit en verzocht hem om Heike te bellen.
De enge man ging weg en bevool zijn medewerkers om niets anders te doen als dat hij gezegd had.
Even later belde Heike.
Het bleek dat Heike en de enge man in een interne machtstrijd verwikkeld waren en dat ik daar de dupe van was.
Heike gaf de aanwezige medewerkers de opdracht om voorlopige papieren in orde te maken en dan zou ik de volgende dag op haar kantoor (15 minuten verderop) in Basel de definitieve papieren ontvangen voor de afgesproken prijs van 50,-.
Hoewel onze droom van een prachtige avond en nacht in Vevey in duigen viel, was ik toch blij in ieder geval de volgende dag de grens over te kunnen.
We moesten de auto + aanhanger laten staan op het douane-terrein en gingen naar het grenshotel.
Een aantal biertjes en borrels later was het tijd om te slapen.
Na 5 minuten Roy’s keiharde gesnurk aan te horen heb ik mijn matras de badkamer in gesleept en daar in slaap gevallen.
De volgende morgen dacht ik zo de grens over te kunnen.
Het bleek dat ik eerst bergen stempels moet halen bij de Duitse en de Zwitserse douane.
3 kwartier later was het zo ver. We passeerden eindelijk de grens.
10 minuten later hadden we de eer om Heike te ontmoeten.
We ontvingen van haar koffie, excuses en de definitieve papieren.
Heike was ook zo lief om nog even met mij te poseren voor een foto van de papieroverdracht.
Na een prachtige rit en 2,5 uur later kwamen we aan in Vevey.
Het bleek dat Matt (de klant) boven op een hoge en steile berg woonde.
Na een uur was alles uitgeladen en ontving ik mijn 2e deel van de verhuiskosten.
We besloten om te gaan ontbijten/lunchen aan het meer van Genève.
Het meer van Genève is het mooiste meer wat ik ooit gezien heb.
Kristalhelder water vol met vissen.
De terugreis verliep zonder problemen en om 3 uur ‘s morgens was ik thuis.
