Pamela is een vaste klant van mij.
Pamela is een mooie en intelligente dame van Duitse origine die ontwikkelingswerk doet.
Ze komt hiervoor veel in gevaarlijke landen.
3 jaar geleden mocht ik haar voor het eerst verhuizen.
Ze was toen net lastig gevallen door haar huisgenoot en moest hals over kop haar huis uit vluchten.
Ik heb toen haar inboedel naar een opslag in Amsterdam, Huur een Box gebracht.
2 jaar geleden had ze een mini-kamertje geregeld bij een stel in Zuid-Oost waar ik haar naar toe verhuisde vanuit Huur een Box.
Een half jaar later mocht ik Pamela naar een appartement aan de Rozengracht in Amsterdam verhuizen.
Op 14 februari mocht ik haar weer verhuizen in Amsterdam.
Ze bleek nu een Chileense vriend te hebben genaamd Claudio met wie ze samenwoont.
Aan de ene kant vond ik dat jammer (ik had nog wel een poging willen wagen), maar aan de andere kanten gun ik haar het beste en hij bleek een aardige kerel te zijn die ook nog eens goed mee hielp met de verhuizing.
Het laden ging voorspoedig en na uitgebreid afscheid van de buren, reden we naar Almere om een bankstel via Marktplaats op te halen.
Onderweg kwamen we in een beste sneeuwstorm terecht, maar we kwamen zonder problemen op de plaats van het bankstel.
Ter plaatse heb ik het bankstel goed geseald.
Toen reden we weer door de sneeuwstorm terug naar Amsterdam met bestemming Marcantilaan.
Onderweg kreeg ik Chileense les van Claudio en kreeg Claudio Nederlandse les van mij.
Ik leerde bijvoorbeeld dat er in het Chileens verschillende woorden bestaan voor alle mogelijke soorten relaties en scharrels.
Omdat we net uit Almere kwamen, leek het mij wel gepast om Claudio het woord ”breezersletje” incl. betekenis te leren.
Aan de Marcantilaan bleek dat ze eindelijk een mooi en rustig appartement gevonden had.
Ik moest even stunten om de takel (”touw en blok”) aan de haak te hangen.
Het touw was glad als een paling uit het IJ door de sneeuw, en bij de ladekast met zwaar ondergoed was Pamela niet te beroerd om even te helpen trekken.
Al met al doorstonden we de weersomstandigheden goed en waren we redelijk op tijd klaar.
Pamela was tijdens het takelen zo lief geweest om pizza’s te bestellen.
Toen de klus geklaard was en het touw en blok veilig van de haak gehaald was, gingen we pizza eten met vooral veel gezellige praatjes.
Pamela en Claudio; Veel woonplezier in jullie mooie nieuwe huis!
VERHUIZING VAN PAMELA
VERHUIZING NAAR MAASTRICHT
Op 22 december 2012 heb ik Cecile Paulussen, Jorg van der Schaaf en hun 2 dochters verhuist van Nieuw Sloten in Amsterdam naar Cadier en Keer naast Maastricht.
Toen ik voor de offerte kwam vertelde Cecile mij dat ik bovenaan stond toen ze een verhuisbedrijf zocht op google.
Na een kop koffie en een rondleiding door het huis heb ik gelijk een berekening van de kosten gemaakt voor de circa 35m3.
Cecile gaf aan dat ze in Amsterdam en in Maastricht voldoende goede hulp kon regelen, dus dat bracht de prijs flink omlaag.
Cecile had al een paar offertes ontvangen en vroeg zich af waarom ik zo goedkoop was.
Ik legde haar uit dat de grootste kostenbesparing zit in het transport.
Omdat ik als bijna-enige met 22m3 wagen + 16m3 aanhanger rij, wordt er aanzienlijk bespaart op de transportkosten en personeelskosten.
Andere verhuisbedrijven rijden meestal met meerdere verhuiswagens en dat tikt lekker aan met langere ritten.
Cecile en ik waren snel akkoord.
Cecile komt oorspronkelijk ook uit Maastricht en verheugde zich er erg op om weer terug te gaan.
Jorg zag het wel zitten om lekker in de heuvels te gaan fietsen.
De avond voor de verhuizing ben ik komen sealen.
Jorg hielp mij goed door het meubilair vast te houden.
Jorg droeg originele Jack Burton (Big trouble in little China) laarzen zoals je kunt zien op de groepsfoto.
Na 3 uur sealen en een Alfa-biertje vond ik het wel welletjes.
De volgende morgen stond Jorg in zijn Jack Burton-laarzen paraat en de rest van de crew druppelde binnen.
Waaronder ook Harry (zie links op de groepsfoto).
Harry zou de hele dag helpen en ook mee terug rijden.
Het bleek al snel dat Harry en ik gezamenlijke connecties en interesses hadden vanuit de skate-scene.
Dat zat wel snor dus.
Na 3 uur laden konden we vertrekken.
Cecile in haar auto met breekbaar spul en eten, Jorg in zijn auto met breekbaar spul en Harry en ik in de 22m3 wagen.
Van Amsterdam tot aan Maastricht heeft Harry aan 1-stuk-door gepraat.
Geen saai oppervlakkig gelul, maar echte mannen-verhalen.
3 uur later reden we Maastricht binnen.
Bij Cadier en Keer aangekomen bleek dat ze boven op een steile heuvel gingen wonen.
Oma Paulussen had heerlijke pompoensoep (met zonder zout) en lekkere broodjes voor ons klaar staan.
De 2 dochters hadden gelukkig al vriendinnen gemaakt met de buurmeisjes en gingen daar spelen.
Na circa 2,5 uur lossen kon de hele familie moe maar voldaan chillen op de bank (zie foto).
Na mijn eerste Alfa-biertje van die dag mocht ik vertrekken en kon ik weer 3 uur genieten van de praatjes van Harry.
Ik heb Harry bij zijn vrouw in Nieuw-Vennep afgeleverd en heb de laatste km’s bedacht dat het weer heel prettig was om een gezin gelukkig te maken.
Wat heb ik toch een mooi vak.
Jack Burton zal jaloers op mij zijn.
VERHUIZING VAN COCKTAILSTEL
Op 29 november 2012 heb ik de eer gehad om cocktailspecialisten Boudewijn en Lydia te mogen verhuizen.
Ik was aan Boudewijn aanbevolen door Mister Cocktail (Albert, de stiefvader van mijn zoon).
Toen Boudewijn ook nog mijn flyers zag staan bij Bo-Rent, was er genoeg Brambo in zijn hoofd om mij te bellen.
Boudewijn en Lydia hadden net een cocktailbar/restaurant geopend ”T&S” in de Lijnbaanssteeg 5.
Hier zijn ze boven gaan wonen.
Hun oude woning was aan de Ceintuurbaan 2 hoog schuin boven de beste sexshop van Amsterdam ”Blue & White”.
Op beide adressen moest getakeld worden.
Dit was een mooi moment om mijn jongste personeelslid Martijn te onderwijzen in de kunst der takelen.
Toen we aankwamen bij de Ceintuurbaan regende het pijpenstelen.
Dankzij de perfecte aanwijzingen van Martijn stond de Brambo-aanhanger spookrijdend en achteruit-inparkerend, binnen 10 minuten op de stoep voor de deur.
Boudewijn had zijn personeelslid Nono ook beschikbaar gesteld voor mij.
Boudewijn had blijkbaar veel spullen in kasten verstopt, want hij had 2x zo veel dozen als ik had ingeschat.
Het laden ging gelukkig voorspoedig.
Het enige zware meubelstuk was een uit de kluiten gewassen koelkast.
Martijn en Nono wisten ook dit monster te temmen door met volle gewichten samen aan het touw te hangen.
Met volle aanhanger vertrokken we tijdens de avondspits richting lijnbaanssteeg.
Hier maakte ik de cruciale fout door de Roelof Hartstraat in te rijden en niet de Hobbemakade op te gaan.
De van Baerlestraat zat voor de zoveelste keer muurvast.
1,25 uur later kwamen we eindelijk aan bij de Lijnbaanssteeg.
We konden gelukkig vlak voor de steeg op de stoep parkeren.
Het pas-geopende restaurant zat lekker vol en Boudewijn verzocht mij om de klanten niet te storen.
Alles kon buiten getakeld worden, dus wij waren het visuele entertainment voor de gasten en de vele toeristen die langs kwamen.
De verhuizing verliep verder probleemloos en Boudewijn en Lydia wonen nu gelukkig boven hun restaurant.
Ik heb helaas nog geen tijd gehad om bij T&S te gaan eten en drinken.
Volgens de reviews moet het zeker de moeite waard zijn als je wat exclusiefs wilt eten en drinken.
http://www.talesandspirits.com/
Verhuizing naar Zwitserland op 4 en 5 oktober 2012
Op 4 en 5 oktober heb ik de inboedel van Matt Unwin verhuist van City Box Hilversum naar het prachtige Vevey in Zwitserland.
Het was een 10m3 inboedel incl. verrotte Vespa die al 4 jaar opgeslagen stond.
Totale waarde; circa 1000,-.
Verhuizen van en naar Zwitserland betekent douane-formaliteiten.
Voor het uitvoeren uit de EU heb ik Customs Support (toevallig ook een klant van mij) de douane-papieren laten maken. Voor het invoeren in Zwitserland had ik Balimpex (al eerder zaken mee gedaan) ingeschakeld.
Mijn contactpersoon bij Balimpex was Heike Bachmann en ik had met haar afgesproken dat ik haar door haar collega’s zou laten bellen als ik bij de grens was.
Uiteindelijk had ik een snelhechter van bijna een centimeter dik papierwerk, dus ik ging er van uit dat de douane-shit wel snor zat……
Om mij wakker te houden en natuurlijk voor de extreme gezelligheid had ik Roy (alias von Klaufen) geregeld als bijrijder.
Mijn missie was in ieder geval om voor 17.00 bij de grens van Basel te zijn voor sluiting van Balimpex.
Dan zouden we dezelfde dag de grens over kunnen en overnachten op de plaats van bestemming alwaar we van het natuurlijke schoon in diverse soorten zouden kunnen genieten.
Om 6.00 begonnen we met het laden van mijn goede ouwe aanhanger bij City Box en om 7.00 vertrokken we uit Hilversum.
Vlak voor de grens kochten we nog de bekende natuurboeken om later wakker te blijven aan het stuur.
In Moffrica begon het hard te regenen en het hield niet meer op tot vlak voor de grens. Om 16.50 stonden we bij de grens in het kantoor van Balimpex.
Na 5 minuten wachten zonder een reactie van de 3 medewerkers die onverstoorbaar hun werk leken te doen.
De 3 medewerkers bestonden uit:
1) Onzeker ogend knulletje van circa 22 jaar.
2) Onzeker ogende man van circa 40 jaar.
3) Enge man met zwartgeverft hoofd, snor en sik-haar met extreem strak broekie.
De enge man keek op en vroeg nors ”was wollt ihr”?
In mijn beste duits vertelde ik hem dat we een inboedel over de grens willen brengen en dat ik daar contact over heb gehad met Heike Bachmann.
”Gib mir die Papiere” was zijn antwoord.
Ik gaf hem de belangrijkste papieren.
Na een minuut begon de enge man hard te lachen.
”Diese Papiere sind nichts wert, hiermit kommst de nicht über die Grenze”.
Ik verzocht hem om Heike te bellen.
”Und du denkst das Heike alles für dich regelt. Ja, lassen wir Heike anrufen und mal schauen was sie zu sagen hat. Ich mache es auf’n speaker so das du es auch hören kannst.”
De stem van de enge man was hard en dreigend en zijn woorden gingen vergezeld van spastische armbewegingen.
Heike nam op en de Enge man vertelde Heike dat ik aan de balie stond met waardeloze papieren.
De papieren van de Vespa ontbraken en de handtekeningen op de diverse documenten waren niet origineel van de eigenaar.
Heike legde de enge man uit dat de Vespa-papieren voor het invoeren niet nodig zijn omdat het chassis-nummer al op de documenten staat en dat de handtekeningen niet origineel moeten zijn.
De enge man werd boos en verbrak de verbinding.
”Die Vespa geht hier in ein container und die Papiere sind morgen fertig und kosten 1500,- Schweizer Franken” zei de enge man.
Ik geloofde mijn oren niet, maar hij herhaalde het nog een keer.
Ik besloot om de klant te bellen, legde de situatie uit en verzocht hem om Heike te bellen.
De enge man ging weg en bevool zijn medewerkers om niets anders te doen als dat hij gezegd had.
Even later belde Heike.
Het bleek dat Heike en de enge man in een interne machtstrijd verwikkeld waren en dat ik daar de dupe van was.
Heike gaf de aanwezige medewerkers de opdracht om voorlopige papieren in orde te maken en dan zou ik de volgende dag op haar kantoor (15 minuten verderop) in Basel de definitieve papieren ontvangen voor de afgesproken prijs van 50,-.
Hoewel onze droom van een prachtige avond en nacht in Vevey in duigen viel, was ik toch blij in ieder geval de volgende dag de grens over te kunnen.
We moesten de auto + aanhanger laten staan op het douane-terrein en gingen naar het grenshotel.
Een aantal biertjes en borrels later was het tijd om te slapen.
Na 5 minuten Roy’s keiharde gesnurk aan te horen heb ik mijn matras de badkamer in gesleept en daar in slaap gevallen.
De volgende morgen dacht ik zo de grens over te kunnen.
Het bleek dat ik eerst bergen stempels moet halen bij de Duitse en de Zwitserse douane.
3 kwartier later was het zo ver. We passeerden eindelijk de grens.
10 minuten later hadden we de eer om Heike te ontmoeten.
We ontvingen van haar koffie, excuses en de definitieve papieren.
Heike was ook zo lief om nog even met mij te poseren voor een foto van de papieroverdracht.
Na een prachtige rit en 2,5 uur later kwamen we aan in Vevey.
Het bleek dat Matt (de klant) boven op een hoge en steile berg woonde.
Na een uur was alles uitgeladen en ontving ik mijn 2e deel van de verhuiskosten.
We besloten om te gaan ontbijten/lunchen aan het meer van Genève.
Het meer van Genève is het mooiste meer wat ik ooit gezien heb.
Kristalhelder water vol met vissen.
De terugreis verliep zonder problemen en om 3 uur ‘s morgens was ik thuis.
Verhuizing van buurman
Op 10 oktober 2012 heb ik mijn nieuwe buurman Hans verhuisd van de Pasteurstraat 1+2 hoog naar de Meerhuizenstraat 4 hoog.
De zus van Hans (die ik ooit verhuisd heb) had mij bij Hans aanbevolen.
Hans googlede mij en kwam er achter dat wij toevallig buren gingen worden.
Na het mailen van de offerte (met 5% burenkorting) kreeg ik snel het verlossende telefoontje.
”Ik wil graag dat jij mij gaat verhuizen” zei Hans.
Hans heeft (ondanks dat hij net als mij net zijn relatie verbroken had) een flinke inboedel.
Dus het werd 3 man, verhuislift, 22m3 verhuiswagen en mijn spiksplinternieuwe mega aanhanger.
Aan de Pasteurstraat had Hans de parkeerplaats voor de deur bezet gehouden met zijn auto.
De lift kon perfect recht voor het raam staan.
Ik gaf Owen, alias Nokkie, alias van Noksbergen de opdracht om het schuifraam er uit te halen. Na 10 minuten klooien om het gerenoveerde schuifraam (de hel voor iedere verhuizer) er uit te krijgen, kon de verhuizing beginnen.
Zeker 75% van het meubilair moest geseald worden omdat ik vond dat het geseald moest worden.
Rond 14.00 was de complete inboedel geladen en reden we richting huis.
In de Meerhuizenstraat kon ik direct de verhuislift op de ideale plek zetten omdat ik mijn eigen borden (DEZE PARKEERPLAATSEN VRIJLATEN AUB IVM VERHUIZING) geplaatst had.
Miss Meerhuizenstraat en facebook-monster Ilse heeft op mijn verzoek foto’s gemaakt.
Na alles ontseald en gemonteerd te hebben was Hans blij dat alles heel was aangekomen.
We hebben afgesproken dat we binnenkort ons voorlopige vrijgezellen-bestaan gaan vieren in de o-zo-foute Rijnbar.
Welkom in de Meerhuizenstraat Hans!
De geboorte van een aanhanger
Op 6 september 2012 is mijn nieuwe Brambo aanhanger geboren.
Al sinds het begin van Brambo Verhuizingen droomde ik van een nieuwe aanhanger.
Een jaar geleden heb ik bij de meeste aanhangerboeren offertes opgevraagd voor de in mijn ogen ideale aanhanger voor Brambo Verhuizingen.
Tonca Trailers uit Winkel gaf mij uiteindelijk de beste prijs in combinatie met het beste advies.
Voor de financiering heb ik na diverse onderhandelingen mijn stiefmoeder zo gek gekregen om in Brambo Verhuizingen te investeren.
In 2011 heb ik 15.000,- aan Diks autoverhuur betaald voor verhuiswagens.
Ik was en ben er van overtuigd dat op Diks dik bezuinigd kan worden met een dikke nieuwe aanhanger.
Na langdurig alle opties met Ruud van Tonca besproken te hebben, heb ik half juni 2012 de aanbetaling gedaan voor de nieuwe aanhanger.
Op 6 september was het dan eindelijk zo ver.
Mijn nieuwe Brambo aanhanger verliet de werkplaats van Tonca en werd officieel gedoopt door mijn lieve stiefmoeder met champagne.
TonCa/Humbaur Tandemasser Sandwich, plateauwagen,
Maximale massa 2500 kg
Laadvermogen ca. 1690 kg
L x b x h = inwendig ca. 4.01 x 1.75 x 1.80
15” banden
V trekdissel volbad gegalvaniseerd
13-polige stekker en achteruitrijlicht
Bodemplaat 18mm watervast gelijmd hout met stroeve fenolhars deklaag (heb ik laten omdraaien)
Opbouw van 45 mm dikke sandwichpanelen met een kern van geschuimd polyurethaan met een tweezijdige deklaag van gegalvaniseerd en gepoedercoat plaatstaal
Dubbele deuren
Torsiesluiting en scharnieren van roestvrij staal
Steunwiel
2 handgrepen aan de voorzijde
Opties/Meerprijs
binnenhoogte van de trailer 2.20 ipv 1.80 meter
2 uitdraaisteunen aan de achterzijde
LED binnenverlichting rondom binnenkant
Accu en lader t.b.v. de verlichting
Aluminium disselbak afsluitbaar op de dissel gemonteerd
Aluminium staanders en lat om lat aan de zijkanten en voorzijde
onderste 40cm latten helemaal dicht latten 10x2cm 2,5cm van de kant
Reservewiel op beugel
Treeplank gegalvaniseerd 50x20cm brxd inschuifbaar
Bestickering rondom incl. dak en binnenkant deuren sticker folie met reclame erop vermeld
Verhuizing van buurman
Op 10 oktober 2012 heb ik mijn nieuwe buurman Hans verhuisd van de Pasteurstraat 1+2 hoog naar de Meerhuizenstraat 4 hoog.
De zus van Hans (die ik ooit verhuisd heb) had mij bij Hans aanbevolen.
Hans googlede mij en kwam er achter dat wij toevallig buren gingen worden.
Na het mailen van de offerte (met 5% burenkorting) kreeg ik snel het verlossende telefoontje.
”Ik wil graag dat jij mij gaat verhuizen” zei Hans.
Hans heeft (ondanks dat hij net als mij net zijn relatie verbroken had) een flinke inboedel.
Dus het werd 3 man, verhuislift, 22m3 verhuiswagen en mijn spiksplinternieuwe mega aanhanger.
Aan de Pasteurstraat had Hans de parkeerplaats voor de deur bezet gehouden met zijn auto.
De lift kon perfect recht voor het raam staan.
Ik gaf Owen, alias Nokkie, alias van Noksbergen de opdracht om het schuifraam er uit te halen. Na 10 minuten klooien om het gerenoveerde schuifraam (de hel voor iedere verhuizer) er uit te krijgen, kon de verhuizing beginnen.
Zeker 75% van het meubilair moest geseald worden omdat ik vond dat het geseald moest worden.
Rond 14.00 was de complete inboedel geladen en reden we richting huis.
In de Meerhuizenstraat kon ik direct de verhuislift op de ideale plek zetten omdat ik mijn eigen borden (DEZE PARKEERPLAATSEN VRIJLATEN AUB IVM VERHUIZING) geplaatst had.
Miss Meerhuizenstraat en facebook-monster Ilse heeft op mijn verzoek foto’s gemaakt.
Na alles ontseald en gemonteerd te hebben was Hans blij dat alles heel was aangekomen.
We hebben afgesproken dat we binnenkort ons voorlopige vrijgezellen-bestaan gaan vieren in de o-zo-foute Rijnbar.
Welkom in de Meerhuizenstraat Hans!
Brambo Verhuizingen
Choose your language